اخلاق حسنه

در ادامه ی غرغرهای دو سه روز قبل، اینا رو هم اضافه میکنم:

دو گروه دیگه از آدمها هم هستند که تقریبا" عصبانیم می کنند:

۱- اونها که ماه رمضون وقتی روزه می گیرند به شدت بداخلاق و بد قلق میشن. کلافگی و بیحوصلگی تا یه حد خفیفی البته طبیعیه. چون برنامه های غذایی و خواب و استراحت شخص به هم میریزه که بعد از چند روزی بدن عادت میکنه. ولی این گروهی که میگم، تمام ماه رمضون بداخلاق هستند. خدا خودش بهتر میدونه ولی حدسم اینه که احتمالا این گروه فقط گرسنگی و تشنگی و بدخوابی رو از ماه رمضون برداشت می کنند.

۲- اونها که فقط وقتی روزه می گیرند خوش اخلاق، مودب، همدل و  آروم میشن. بسیار مهربان، بسیار خوش خلق و خاکی... روزی هزار بار از رفتار آروم و با محبتش جا میخوری. فکر میکنی داری خواب می بینی! آرزو میکنی کاش یا از این خواب بیدار نشی یا کاش همیشه ماه رمضون بود (که اگه بود که واویلااااااااا... گروه اول رو چطوری باید تحمل میکردیم؟؟!)

دسته ی دوم البته بیشتر از گروه اول عصبانیم می کنند.

پ.ن: برای من ماه رمضون غیر رمضون نداره. همیشه همین غرغرویی هستم که بودم! خدا به اطرافیانم رحم نموده و صبر جمیل عطا بفرماید!