اخمویی محض

چیزایی که به شدت ( یه " به شدت"  میگم و یه "به شدت " میشنوید و میخونیداااا) عصبانیم می کنند:

1-       کار اشتباهی رو بی منظور انجام دادی و قبل از انجامش هم خیلی سعی کردی حواست رو جمع کنی و بعد متاسفانه اشتباه رخ داده و تو بسیار شرمنده ای؛ بعد عذر خواهی میکنی و طرف مقابل با قیافه ی نفرت انگیزی سری تکون میده و جواب عذرخواهی ات رو که نمیده هیچ، بیشتر ملامتت هم میکنه!!!!

مثال: دنبال جای پارک ماشینت (برای زمانی کمتر از سه دقیقه) میگردی و و کارت هم خیلی خیلی اضطراریه : در حد تحویل یه برگه یا خرید یه دارو از یه داروخونه ی خلوت . خیلی هم خیابون رو بالا و پایین میری و آخرش مجبور میشی راه خروج یکی دو تا از ماشینهایی که پارک کردند رو بگیری. قبل از سه دقیقه بر میگردی می بینی دو تا راننده با قیافه ی حق به جانب (تو هم قبول داری حق با اونهاست) دست به کمر وایسادن. تو هم با شرمساری و دوان دوان میرسی و چندین بار از اینکه معطلشون کردی عذرخواهی میکنی. در مقابل، اونها نه اخمشون رو باز می کنند و نه حالت خصمانه شون رو تغییر میدن. می بینی شون که غرغر هم میکنند و سرشون رو به حالت اندیشمندانه ای تکون میدن. انگار دارن میگن: تا وقتی این ملت احترام به حق و حقوق همدیگه رو یاد نگیرند وضع مملکت همینه که هست!!!

چیزی که عصبانیم میکنه اینه که این تیپ آدمها کارهای خلاف و حق کشی های واقعی خودشون رو به خاطر نمیارن. وقتی که خارج از صف کارشون راه افتاده؛ وقتی که توی بزرگراه هی راه کسی رو بستند؛ اصلا چرا راه دور میرم؟ تعداد دفعاتی که خودشون راه خروج ماشینهای دیگه رو بستند و اصلا یادشون نمیاد.

یادشون نمیاد؟ به درک! حد اقل معنای عذرخواهی رو که باید بفهمند!!

2-       توی تاکسی یه آقای بی ملاحظه کنار دستت بشینه و بی خیال از همه کس و همه چیز خودشو ولو کنه و بخوابه!! توی خواب هم که به هر طرف دلش میخواد میفته دیگه. تو هم هی خودتو فشرده کنی و حرص بخوری و تمام مهره ه های کمرت و مفصلهات تق و توق صدا بخورند و اگه هم در سکوت سعی کنی جابجا بشی و خودت رو از اون تنگنا در بیاری طرف بیشتر خودشو ولو کنه و یه لحظه هم که از خواب بپره بهت چپ چپ نگاه کنه که تو چرا اونقدر در عذابی!! اگه خانمی هم مثل من سکوت نکنه و اعتراض کنه میشنوه: خانووووووووم ناراحتی با تاکسی دربست برو!  ریختن خون این نامردها چه لذتی داره خدااااااااااا ....

3- بخاطر همین چیزا که در شماره ی 2 گفتم،  سر خط که میخواهی سوار تاکسی بشی، اگه صندلی جلو اشغال شده، منتظر بشی با تاکسی بعدی بری و تازه اون موقع راننده های خط شروع به وراجی و چرند گفتن و تکون دادن سر می کنند!!! این دیگه خیلی زور داره. هزار جور تعبیر که این خانمها چقدر راحت طلبند و ملت رو معطل می کنند (منظور از ملت اون سه نفرند + راننده که توی تاکسی نشستند تا پر بشه بره!) و ...

4-  بخاطر تنگی نفس یا مشکل زانو و پادرد (یا هر درد و مشکل دیگه ای) مجبوری یک طبقه رو هم با آسانسور بری بالا، اونها که توی آسانسور هستند چپ چپ نگاهت کنند و تا پشت میکنی میری بیرون شروع می کنند به تحقیر و ملامت تو! که "عجب آدمهای تنبلی پیدا میشن. دیگه یه طبقه چیه که از آسانسور استفاده میکنی؟ آسانسور رو کردید اتوبوس واحد که توی تک تک ایستگاهها باید وایسه؟؟!!"  اینها هم سر تکون میدن و آدم فکر میکنه خدایا چه ملت فهمیده ای دور و برمون رو گرفته ... همه بی خطا و همه با انصاف و درستکار.... جااااااااااان!!

5-      افرادی که اونها که به حیوانات رحم می کنند رو مورد تمسخر و سرزنش قرار میدن..... اینها که دیگه نوبرند!  اهل رحم به حیوانات نیستی؟ اهل گذاشتن غذا براشون نیستی؟ نباش! دیگه چرا زبان بسته ها رو اذیت میکنی؟ چرا منی که بهشون علاقه دارم رو سرزنش میکنی؟ چرا حرف مفت میزنی و میگی: " این همه آدم گرسنه و محتاج هستند و تو به فکر حیواناتی؟ "  .... عمرا" اگه تو و امثال تو یک ذره رحم به همنوعانتون داشته باشید. حیوانات که پیشکشتون.

چند تا مورد دیگه هم هستند که اونها هم عصبانیم می کنند ... بمونه برای بعد.