The Taming of the Shrew

۱-

" هنر یک زن اینه که با سیاست و  آروم آروم مرد رو به راه درست هدایت کنه و مدیریت زندگی رو به دست بگیره..."

نتیجه گیری قطعی : دخترها با هزار  امید  ازدواج نکنند که به داشتن  یه همراه و شریک عاقل و بالغ زندگی دلخوش بشند. مطمئن باشند که تازه اول راه تربیت و درست کردن پسر بچه ای هستند که پدر و مادرش از عهده ی پرورشش بر نیومدند.

۱-۱ -

توی همه ی سریالها و فیلمهای ایرانی، خونه ی مجردی (یا خونه ای که مادر یا خانم خونه کارمنده)، یعنی  خونه ای که درهم و برهمه و همه جای خونه لباس و آشغال ریخته شده!

نتیجه گیری قطعی : مرتب و معقول نگه داشتن خونه، فقط کار خانمهاست چون آقایون فقط برای ریخت و پاش آفریده شدند.

سیاست مورد تایید و مستحبی که خانم مدیر و مدبر باید در پیش بگیره: صبوری کنه و پشت سر آقا راه بره و جمع کنه.

۱-۲ -

آقا بدخلق و عصبانیه. حق داره خب. مرده! بهش فشار میاد. باید توی ناز و نوازش نگه داشته بشه تا بحران رو رد کنه.

سیاست لازم: خانم در مقابل بد خلقی های آقا، خودشو آراسته کنه، لبخند بزنه، بشکن بزنه و برقصه؛ لگن آب بیاره دست و پای آقا رو بشوره و میوه پوست بکنه بذاره دهنش. چون آقا علاوه بر اینکه روحیه اش خوب نیست، معلول جسمی حرکتی هم هست. بحرانش هم تقریبا دائمیه!

۲-

 برای هر کنشی واکنشی هست مساوی با آن و در خلاف جهتش.

خانم هنرمند صبور همیشه متظاهر به رضایت از زندگی، موهاش سفید میشه، شب ها بد میخوابه، با هر صدای شدیدی از جا می پره، دل و دماغ و حوصله خندیدن نداره. دنبال یک ساعت تنهایی مطلقه.... نه فقط یک ساعت ... که سالها تنهایی مطلق.

در این مرحله، خب آقا حق داره، مَرده، خلاف شرع که نیست بره سراغ یه زن صبور  و صد البته جوان دیگه؟ خلاف شرعه؟!! هر چی باشه قبول داریم برای هر کنشی واکنشی هست. باید هم بره دنبال یه زن خوش اخلاق سرحال و شاداب. بر منکر بی انصافش لعنت!

 دخترها با هزار  امید  ازدواج نکنند که به داشتن  یه همراه و شریک عاقل و بالغ زندگی دلخوش بشند.