احساس بازنشستگی

دلم میخواد کنار بخاری (ترجیحا" شومینه) بشینم و بافتنی ببافم. این کارو نه فقط بخاطر خود کار بافتنی، که بخاطر فرصتی که دارم تا فکرمو پرواز بدم و با خودم و عزیزانم حرف بزنم دوست دارم. چقدر می چسبه ... کنار بخاری نشستن و بافتن و گفتن و گفتن و گفتن ... نه نگران کار باشی و نه نگران غذایی که روی چراغه. لباس شسته شده ی آماده برای اطوکشی هم تلنبار نشده باشه. چند روز تنها باشی و کسی هی سرک نکشه که : چرا تنها نشستی؟

رمان " پر "* رو خوندید؟ من این رمان رو وقتی پونزده سالم بود خوندم.  عاشق اون قسمت که با هم سوپ درست میکردند شدم. از همون سال درست کردن سوپ و خوردنش همونطور داغ داغ یکی از لذتبخش ترین کارهاییه که دوست دارم انجام بدم.

پس دوباره میگم :

دلم میخواد کنار بخاری (ترجیحا" شومینه) بشینم و بافتنی ببافم. روی آتش شومینه یه قابلمه سوپ هم باشه و من مست از عطر سوپ، بافتنی ببافم و ببافم و گرم شم و فکر کنم و فکر کنم و.... زندگی کنم. 

* تازه، از پدر خدا بیامرزم هم دعوت کردم بخوندش!!! بر چه اساسی همچین پیشنهادی به ذهنم رسید؟ نمیدونم!!! اون خدا بیامرز هم آروم و با تاسف گفت " سی سال بخاطر شغلم قسمتهایی از داستان زندگی مردم رو خوندم و درباره شون قضاوت کردم. دیگه بازنشسته ام! "

اون مرحوم بعد از سی سال کار و بالا و پایین زندگی، بازنشسته شد و به خلوت آروم خونه پناه برد و من با پونزده سال کار و زندگی مشترک دنبال آرامشم....