بهمن

در آسمان ماه و ستارگان تابان
تیرگی در شب تا بیابد پایان
سیاهی دامن خود بر چید
مهتاب ز ره رسید
همچو سپیده هر جا سپید
ای مرغک زیبا چرا
از آشیان گشتی جدا
آن آخرین پرواز تو
غمگین ترین خاطره ها
چون قصه در رویای ما
افسانه ای جاودانه ای
در آشیان تو امید بی کرانه ای
آه در این مهتاب به آسمان
شود روشن همچون غروب
بیا بتاب به آشیان
به پروازی از راه دور
در آفتاب تو اگر پر بگشایی
با مهتاب تو اگر نغمه سرایی
از شادی پر پرواز بکنم باز
با پرواز به امید نغمه کنم ساز
باز آ تو ای مونس پروازم
باز آ تا که شود عمر من آغاز

بهمن رسید. به سالروز درگذشت پدر نزدیک می شوم. پدری که در آغازین روزهای محرم ۱۴۲۶ از دنیا رفت و ظهر تاسوعا به خاک سپرده شد.

عمر تمام پدران و مادران و سایه ی با ارزششان مستدام باد.

تشکر و دعای مخصوص برای عزیزی که همدلی او در سوگ پدر، آرامش دهنده و  " شکوفه خاطرات " مرحمتی او، همچون گنجی پر ارزش، همدم لحظات زیادی از ایام تلخ و شیرینم بوده است. یا علی.