روزی که دماغم سوخت

دیروز همینطور که مشغول کار بودم، یکی از همکارهام (که دو سه سال پیش رفته بود کربلا و نجف و از اشتیاق من واسه این نوع سفرها باخبره) یهویی اومد تو اتاقم و با هیجان پرسید: مکه میرید؟

من هم گفتم : البته که میرم!

 گفت: فلانی (یکی از بستگانشون که صاحب شرکت مسافرتی و زیارتی و مسئول کاروانهای زیارتیه) به فلانی (که فامیل مشترکشونه) گفته: یه کاروان از ۲۵ اسفند تا ۱۳ فروردین قراره مکه باشه. گفتند هر کسی میخواد بیاد برای ثبت نام.

منو می بینی!!

گفتم:چه عالی! پس من و دخترم هم میاییم. (آخه اخیرا هر بار فهمیده تو خواب رفتم مکه و نبردمش، از من دلگیر شده!!)

گفت: پس من الان ازش می پرسم که برای ثبت نام چکار کنید.

خلاصه چند دقیقه ای در رویاهای خودم برای همچین سفر باشکوهی که قسمتمون شده (!) قند توی دلم آب کردم و به خودم گفتم:

چه خوب شد برای تجدید گذرنامه اقدام کردم ها. به موقع بهم رسید. (همین شنبه ای که گذشت)

خلاصه بعد از چند دقیقه، منو از رویاهام بیرون کشیدند. همکارم گفت: اشتباه متوجه شده بودم. میگن فقط اونها که قبلا ثبت نام کردند و فیش ثبت نام دارند میتونند بیان.

قیافه ی دماغ سوخته ی من بیچاره ی جا مونده اصلا دیدنی نبود.

چشم! باز هم صبر میکنم!